Ακούτε και ακούμε διάφορες ...θέσεις (ας το πω ευγενικά) σχετικά με το πόσες ΘΕΡΜΙΔΕΣ έχει το ένα φαγητό και πόσες το άλλο.

Στο μυαλό του απλού ανθρώπου οι θερμίδες είναι κάτι σαν ...μονάδες βάρους. Λαμβάνω θερμίδες παχαίνω. Δεν λαμβάνω αδυνατίζω (ή μένω στα ίδια).

Στην πραγματικότητα (και όταν η θεωρία έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα κερδίζει πάντα η πραγματικότητα) οι θερμίδες είναι μονάδες ενέργειας.

1 θερμίδα ισούται με 4,184 joules (τζάουλς) αν σας θυμίζει κάτι αυτό από τα σχολικά σας χρόνια.

Δεν θυμάστε τα joules; Ας το δούμε με κάτι πιο …προσιτό.

1 θερμίδα ισούται με ενέργεια 4,184 WATT επί ένα δευτερόλεπτο.

Ωραία. Δηλαδή τα τρόφιμα είναι κάτι σαν …μπαταρίες;

Ένα πιάτο φαγητό με 100 θερμίδες κρατά μία λάμπα των 40 WATT αναμμένη για 1 δευτερόλεπτο;

Φυσικά όχι. Ακόμα και οι εξωγήινοι να έρθουν με σούπερ τεχνολογία, τέτοια απόλυτη μετατροπή ενέργειας δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει.

Πώς γίνεται λοιπόν η μέτρηση των θερμίδων; Είναι αξιόπιστη;

Θα απαντήσουμε και στα 2 ερωτήματα.

Η μέτρηση των θερμίδων γίνεται με ένα ειδικό μηχάνημα που λέγεται …μετρητής θερμίδων.

Τι κάνει αυτό το μηχάνημα; Παίρνει 1 γραμμάριο τροφίμου. Του προσθέτει 10.000 θερμίδες (στην ουσία το καίει) και μετράει τις θερμίδες (την  ενέργεια με τη μορφή θερμότητας) που εκπέμπεται.

Αν βγουν 10.005 θερμίδες τότε λέμε ότι το φαγητό αυτό έχει 5 θερμίδες ανά γραμμάριο (500 ανά 100 γραμμάρια).

Έτσι, αν το φαγητό έχει λίπος, το οποίο αρπάζει εύκολα φωτιά, βγάζει μεγάλο αριθμό θερμίδων.

Αν βάλεις βενζίνη, θα γίνει της κακομοίρας. Κανείς όμως δεν παχαίνει πίνοντας βενζίνη.

Γι αυτό η βότκα ας πούμε χτυπάει οροφή στις θερμίδες.

Όμως, όταν μπαίνει κάτι στο στομάχι μας ΔΕΝ ΑΡΠΑΖΕΙ ΦΩΤΙΑ και ΔΕΝ ΜΕΤΑΣΤΟΙΧΙΩΝΕΤΑΙ 100%.

Αν το έντερό μας απορροφούσε το 100% …απλά δεν θα αφοδεύαμε.

Αν το έντερό μας απορροφούσε το 100% των θρεπτικών συστατικών και όλων όσα έχουν θερμίδες …τότε θα αφοδεύαμε ένα είδος …στάχτης.

Στάχτη, άλλωστε, βγαίνει μετά την ανάλυση των θερμίδων στο ειδικό μηχάνημα.

Από τις 100 θερμίδες που υποτίθεται ότι έχει ένα φαγητό, λοιπόν, δεν απορροφούμε και τις 100. Και από αυτές που απορροφούμε τελικά, άλλοι άνθρωποι απορροφούν περισσότερες και άλλοι λιγότερες.

Το τι απορροφά το πεπτικό σύστημα του κάθε ανθρώπου εξαρτάται από την «συμβιωτική υγεία» του εντέρου. Το έντερό μας είναι μια …πολυκατοικία με οργανισμούς που φιλοξενούμε και αυτοί για ενοίκιο μας βοηθούν στην …καλή αφομοίωση των φαγητών που τρώμε.

Σε τι μας βοηθά αυτή η γνώση;

Πρώτα από όλα στο να μην τρελαινόμαστε με τη «θερμιδική αξία» του κάθε φαγητού, αλλά να έχουμε ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΙ σε ένα τετράδιο τι μας παχαίνει κι τι όχι. Είναι πολύ απλό και απαιτεί παρατήρηση, χαρτί και μολύβι (άντε στυλό).

Ένα καλό σύστημα είναι να χωρίσουμε τις ομάδες τροφών και κάθε 1 εβδομάδα να τρώμε επί το πλείστον από ένα είδος τροφής. Όχι μονοφαγία. Να τρώμε και ψωμί και σαλάτα αλλά το κυρίως φαγητό να είναι το βασικό είδος τροφής.

Ζυγιζόμαστε γυμνοί πρωί και βράδυ (μετά τις φυσικές λειτουργίες) και στο τέλος του μήνα (4 εβδομάδες – 4 είδη τροφών) κάνουμε τον απολογισμό.

Δεν πρόκειται για δυσανεξία. Δεν είστε αλλεργικοί. Είναι ο τρόπος που απορροφάτε τα υλικά κάθε τροφής. Δοκιμάστε το. Δεν είναι δίαιτα, δεν είναι πείνα, είναι επιστημονική παρατήρηση που θα κάνει καλό στην υγεία σας.